9th airforce, 453th BS, 323th Bg Mission IJmuiden "Reese Crew"
IJmuiden... Voor de Amerikaanse luchtmacht was deze plaats synoniem voor extreem hoge verliezen. Het was bijna een jaar daarvoor, op 14 mei 1943, dat de tweemotorige Marauders van de Amerikaanse luchtmacht hun eerste operationele missie boven bezet noordwest Europa uitvoerden. Het doel was de elektriciteit centrale in Velsen. Meerdere bommen troffen het doel, maar deze werd niet uitgeschakeld, zodat drie dagen later de centrale wederom aangevallen moest worden. Deze tweede missie werd een drama van de elf opgestegen Marauders keerde er een vroegtijdig, terwijl de andere tien niet terugkeerden. Een zeer verliesrijke operatie “de Marauder kreeg de bijnaam “Widow Maker” en dat deed het moraal van de nieuwe Amerikaanse bemanningen geen goed. De plaats IJmuiden werd aan dit lot verbonden.
IJmuiden was van strategisch belang. De redenen waren de aanwezigheid van de Hoogovens, de PEN-centrale, de grote zeesluis, de directe vaarroute naar Amsterdam en natuurlijk de haven zelf die door de Kriegsmarine werd gebruikt.
Mijnenvegers, Vorpostenboten en Schnellboten waren regelmatig in de haven te vinden. De Schnellboten legden mijnen in de geallieerde scheepvaartroutes en vielen met hun torpedo’s schepen aan. Voor de geallieerden vormden deze boten een bedreiging, want tijdens de gevechten op zee waren ze door hun snelheid moeilijk te onderscheppen. Dus was het eenvoudiger om de ligplaats van deze schepen te vernietigen.
Medio november 1941 kwam aan het einde van de Haringhaven Schnellbootbunker 1 gereed. Deze bunker bood ligplaats aan tien boten bescherming tegen bombardementen. Begin 1943 begon de bouw van een tweede bunker aan het begin van de Haringhaven. Deze bunker bood veertien boten een ligplaats en had tevens vier reparatiedokken. Deze bouwwerken waren van enorme omvang. De tweede bunker had een dak dat tot 4,75 meter dik was. De lengte was ruim 240 meter en de hoogte bijna 18 meter. Een zware aanval liet niet lang op zich wachten.
Zondag 26 maart 1944 een prachtige warme dag met helder weer. In Engeland heerste er op vele vliegvelden van de Royal Air Force en 9th United States Army Air Force grote bedrijvigheid. Het doel waren de twee grote bunkers in de Haringhaven. Rond het middaguur stegen de zwaar beladen bommenwerpers op van hun bases en zetten vanuit England direct koers naar het doel. Onderweg kregen ze escorte van Britse jachtvliegtuigen, die mogelijke Duitse jageraanvallen moesten afweren
IJmuiden ... For the United States air force was this place synonymous with extremely high losses. It was almost one year before, on May 14, 1943, that the two-engine Marauders of the United States air force hat their first operational mission over occupied Northwest Europe carried out. The goal was the electricity plant in Velsen. Several bombs struck the goal, but electricity plant was not disabled. So that 3 days later they attacked again. This second mission was a drama. From the eleven ascended Marauders returned one early, while the other ten not returned. Because this big loss, the Marauder was nicknamed the “Widow Maker”. This was not good for the moral of the new American crews.
IJmuiden was of strategic importance. The reasons were the presence of the blast furnaces, the electrical-Central, the great sea lock, the direct route to Amsterdam and of course the port itself which was used by the German Navy (kriegsmarine).
Minesweepers, speedboats (Schnellboten) were regular in the port. The speedboats laid mines in the Allied shipping routes and attacked them with their torpedo’s. For the allies formed these boats a threat, because during the fighting at sea they were hard to intercept by their speed. So it was easier to destroy the location of these ships.
In mid-November 1941 the germans finished there first speed boot bunker 1 “Schnellbootbunker 1” at the “haringhaven” port. This bunker offered protection against bombing for ten boats . Early 1943 began the construction of a second bunker at the “haringhaven”port. This bunker offered shelters for fourteen boats and also had four repair docks. This construction works was of enormous size. The second bunker had a roof that was to 4.75 m thick. The length was more than 240 metres and the height almost 18 metres.
Sunday 26 March 1944 a beautiful and warm day with clear weather. In England prevailed in many airports of the Royal Air Force and United States Army Air Force 9th great activity. The goal were the two large bunkers in the “haringshaven”. Sgt Paul Raymond Scott and his crew the “Reese Crew” will participate in this action with their B26 Marauder the “toid Boid”. Around noon the heavily loaded bombers direct course to the target. Along the way they got escort of British fighter aircraft, which had to fend off possible German fighters.
Om 12.55 uur loeide in de gemeente Velsen het luchtalarm. Dit alarm was van korte duur, want om 13.02 uur kwam het sein einde alarm. Het Duitse afweergeschut, dat rondom IJmuiden was opgesteld, kwam niet in actie. Het duurde niet lang of het tweede luchtalarm volgde om 13.27 uur. Ook in Amsterdam klonk er luchtalarm. De lands kampioenswedstrijd tussen de voetbalclubs Volewijckers en Heerenveen was toen pas elf minuten aan de gang. De spelers spoedde zich naar de kleedkamers, terwijl het publiek in het stadion bleef zitten. Meerdere malen werd het publiek gevraagd de tribunes te ontruimen, totdat de burgemeester van Amsterdam besloot deze belangrijke wedstrijd af te lassen.
Om 13.30 uur bombardeerden de middelzware bommenwerpers van 2 Group RAF als eerste. Voorop vlogen zesentwintig Mitchells, gevolgd door achttien Bostons. De aanval geschiedde vanuit de zon uit zuidzuidwestelijke richting. De Duitse afweergeschutstellingen, die vanaf 13.21 uur in hoogste staat van paraatheid waren, kwamen in actie. Hun doel was de aanval te verijdelen, danwel af te zwakken. De RAF bemanningen meldden bij hun terugkeer dat de Duitse schutters letterlijk in hun handen gevreven moeten hebben van blijdschap, want de geallieerden kregen een zeer warm onthaal.
Onder de Mitchells was het Nederlandse 320 Squadron. Het grondpersoneel had de 1.000 ponders beschreven met toepasselijke kreten als Wij zijn binnenkort thuis en Moeder hoor je me? Overste Burgerhout leidde de Nederlanders. Overste, er is nu overal flak. Op dat moment was er een klap die beduidend harder klonk dan de vorige. Ons vliegtuig trilde. Right, steady, steady, bombing, bombing, goooo! brulde ik opgelucht door mijn microfoon, terwijl ik op de afvuurknop drukte, aldus officier vlieger Hans van der Kop, die in het toestel van Burgerhout meevloog. Overste Burgerhout meldde na afloop: Bomtreffers werden waargenomen ten noordwesten van het doelgebied, alsmede treffers lopende van west naar oost ten noordoosten van het doelgebied. Tevens werden bomtreffers waargenomen tussen gebouwen en het gebied tussen de havens, terwijl er branden en ontploffingen gezien werden met vermoedelijke treffers op het doel. Het vijandelijk luchtafweer beschreef hij als middelmatig tot intens, dat even voor het bereiken van het doelgebied startte en de formatie bleef volgen tot circa acht kilometer uit de kust.
To 12.55 hour sounds at the city of Velsen the air alarm. This alarm was for a short time, because at 13.02 o'clock came the signal end alarm. The German anti-aircraft guns, that around IJmuiden was drafted, did not come into action. It was not long before the second air alarm followed at 13.27 hours. Also in Amsterdam, air alarm sounded. The national championship game between the football clubs Volewijckers and Heerenveen was only running for eleven minutes. The players rushed to the dressing rooms, while the audience remained seated in the stadium. Several times, the audience was asked to clear the stands, until the Mayor of Amsterdam decided to cancel this important game.
At 13:30 the medium bombers of the 2 Group RAF bombed first. On the front there are flew twenty-six Mitchells, followed by eighteen Boston. The attack came from the Sun from South west direction. The German air defense, who starting from 13.21 hours in highest State of preparedness were, came into action. The RAF crews reported on their return that the German shooters literally had cried out because they had given the RAF a very warm welcome.
Under the Mitchells was the Dutch 320 Squadron. The ground staff had described the 1000 pounders with applicable cries like “we are soon being back home” and “Mother can you hear me?”.
The commander of the Dutch squadron heart at that time, a blow which significantly louder than the last. Our plane was shaking. Right, steady, steady, bombing, bombing, goooo!. He shouted relieved by his microphone, while the bombardier pressed his firing button. Afterwards the bombardier Bomb hits were observed to the Northwest of the target area, as well as hits running from west to East North-East of the target area. Bomb hits were also observed between buildings and the area between the ports, while burning and explosions were seen with probable hits on the target. He describes that the enemy air defenses were moderate to intense, the air defense started just before reaching the target area and the formation remained until approximately eight kilometers off the coast.
De negende Amerikaanse luchtmacht trok met een gigantisch armada naar IJmuiden. Maar liefst 378 Marauders van zeven Bomb Groups hadden de opdracht gekregen de bunkers aan te vallen een nieuw record. In totaal stegen 344 Marauders op. De eerste aanvalsgolf bombardeerde met 140 toestellen tussen 14.08 en 14.17 uur. Nummer 322 Bomb Group, die in mei 1943 de aanvallen op IJmuiden had uitgevoerd, leidde met Lieutenant Colonel Gove Celio de aanvalsgolf. In totaal namen 21 eerste missie veteranen deel aan deze aanval. De tweede aanvalsgolf met 198 toestellen was rond kwart voor drie klaar met bombarderen. Ruim 1.300 brisantbommen suisden naar beneden een ongekende revanche na de dramatische ervaringen in mei 1943.
Het Duitse luchtafweer was niet in staat om de aanval af te weren of af te zwakken. De Duitsers rapporteerden dat vijftien bommenwerpers een zwarte rookpluim lieten zien. Vijf zouden er zijn neergehaald.
In werkelijkheid kreeg één Marauder rond 14.49 uur een voltreffer (dit was de Toid Boid).
Ooggetuigen zagen dat de eenheid in de Bomb Bay werd geraakt en ontplofte. De “Reese crew” van nummer 323 Bomb Group stortte in de duinen van IJmuiden bij “IJmuiderslag” en de zeskoppige crew overleefde het niet.
Twee Marauders maakten op Britse bases een noodlanding - de bemanningen bleven ongedeerd. Hieronder bevond zich het toestel van Lieutenant Colonel Gove Celio, die met zijn “Johnny Zero”op Framlingham beschadigd aan de grond kwam. Door het zware luchtafweer raakten ruim 80 Marauders beschadigd een schade percentage van 22%.
The ninth U.s. air force pulled with a gigantic armada to IJmuiden. As many as 378 Marauders of seven Bomb Groups had been ordered to attack the bunkers “this was a new record”. A total of 344 Marauders take off. The first attack wave bombarded with 140 aircraft between 14.17 and 16.39 h. Number 322 Bomb Group, which in May 1943 had carried out the attacks on IJmuiden, leading with Lieutenant Colonel Gove Celio the attack wave. A total of 21 first mission veterans participated in this attack. The second attack wave with 198 appliances was around quarter to three finished with bombing. More than 1300 firebombs whizzed down "and take unprecedented revenge after the dramatic experiences in May 1943”.
The German air defenses was unable to repel the attack. The Germans reported that fifteen bombers showed a black plume. Five would be shot. In reality one Marauder did get a a direct hit around 14.49 hours (this was the Toid Boid).
Eyewitnesses saw that the unit at the bomb Bay was hit and exploded. The “Reese crew “of number 323 Bomb Group collapsed in the dunes of IJmuiden at “IJmuiderslag". The six-member crew did not survive.
Two Marauders made an emergency landing on British bases-the crews remained unharmed. Below was the unit of Lieutenant Colonel Gove Celio, who with his “ Johnny Zero” on Framlingham made an emergency landing and the plane was damaged to the ground. Due to the heavy air defenses were over 80 Marauders damaged "a damage rate of 22%”.
Een verklaring van Sgt Robert C. Malarkey, Tail Gunner, A / C 787:
"Ondanks dat we bezig waren met onze bom run, zag ik het vliegtuig Lt. Reese's in brand staan. Het vuur kwam uit de wortels van de vleugels en stroomde terug naar de staart. Ik draaide me om waardoor ik ze tijdelijk uit het oog was verloren. Toen ik ze daarna weer zag, ging de Toid Boid in een neerwaartse spiraal steil naar beneden. Uiteindelijk zag ik het toestel op de kust exploderen. Ik kon geen parachutes zien afkomstig van de Toid Boid.
Statement from Sgt Robert C. Malarkey, Tail Gunner, A/C 787:
"While we were on the bomb run, I saw Lt. Reese's airplane on fire. The fire was coming from the roots of the wings and was streaming back to the tail. We turned and I lost sight of it momentarily. The next time I saw it, it was spiraling steeply down. I saw it strike on the coast and explode. I did not see any chutes from the airplane.
Original pictures from Macr report. see below.
German report Macr
MACR Report flight position “Toid Boid”
Uit een Duits rapport blijkt dat de "Toid Boid" was neergeschoten om 14:44 uur lokale tijd door Duits luchtdoelartillerie en was neergestort 2 km ten zuiden van IJmuiden in de Duinen.T
De bemanning van de Toid Boid was een nieuwe crew omdat de actuale crew (Foster crew) een dag vrij had. De bemanning die die dag de "Toid Boid" vloog was de Reese crew.
The German report indicates that "Toid Boid" was shot down by heavy flack at 14.44 hrs local time and crashed 2 km south of IJmuiden in the Dunes.
The crew of the Toid Boid was a new crew because the actual crew (Foster crew) had a day off. The crew on this day was called the "Reese crew"
MACR report flight plan
Interments:
| Name: | Temporary grave: | Temporary grave: | Last Interment: |
|---|---|---|---|
| Halmyth Carroll Reese | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:117 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 2 | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :VV Row:7 Grave 172 | 1948 Plot A - Row 14 - Grave 26 Margraten Holland |
| William C Berryman | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:118 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 1 | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :VV Row:7 Grave 171 | Arlington National Cemetery ,Arlington, Arlington County, Virginia, USA Section 11, Site 210-SH |
| Paul Raymond Scott | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:114.1KL.NOZ Named Unknown (Plain wooden cross with written on it "Amerikanischer Flieger gef.26 März 1944". (Unknown) 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 7 X-2049 UNKNOWN | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :PPP Row: 2 Grave 47 ( X2049) (Unknown) | 2 September 1948 Plot J - Row 16 - Grave 1 Margraten Holland |
| Alex E Sundberg | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:115 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 4 X-2059 UNKNOWN | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :PPP Row: 5 Grave 122 ( X2059) (Unknown) | 1948 Plot K - Row 18 - Grave 3 Margraten Holland |
| Ralph R Brown | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:113 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 6 X-2057 UNKNOWN | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :PPP Row: 4 Grave 100 ( X2057) (Unknown) | Fort Sam Houston National Cemetery, San Antonio, Bexar County, Texas, USA SECTION Q SITE 61 |
| Donlad L Jacobs | 29 March 1944 IJmuiden central cemetery Havenkade grave:116 20 November 1945 Grave marked by the US at the Havenkade IJmuiden Holand Plot S Grave 3 | 23 November 1945 Margraten Temporary Cemetery Plot :VV Row:7 Grave 173 | Woodlawn Cemetery ,Wellsville, Allegany County,New York, USA Grave number: O-73 |
Uit een vorig onderzoek ter plaatse bleek dat het vliegtuig voor 95% was vernietigd. Een stuk van het straatdeel was herkenbaar waarop aan de linkerzijde te herkennen was het nummer 134 en aan de rechterzijde het nummer 853
Het Lichaam van Sgt Paul R Scott was gevonden onder de achterste geschutskoepel. Tijdens de berging kon het lichaam niet worden geïdentificeerd. De bemanningsleden werden op 29 Maart 1944 begraven in IJmuiden op de begraafplaats liggend aan de Havenkade. Na de oorlog werden de lichamen herbegraven op de tijdelijke begraafplaats in Margraten. In 1948 – 1949 werden veel gesneuvelde militairen gerepatrieerd naar de VS.
Investigation at the crash site learned that the wreckage was destroyed for 95%. Only a part of the tail was recognizable, filed with number 134 on the left side and 853 on the right side. 5 crewmembers where be identified but the body of Sgt Paul Raymond Scott was found among the back dome, at that time he could not be identified. The crew was buried on March 29, 1944 in IJmuiden on the cemetery at the Havenkade and transferred after the war to Margraten at Temporary American Military Cemetery at Margraten in 3 cases repatriated to the USA. At 1948 1949 many soldiers were repatriated to the USA.
Ondanks de vele afgeworpen bommen waren de resultaten van de aanval teleurstellend. De Duitse Festungskommandant van IJmuiden, Oberst Peters, meldde slechts negen voltreffers op bestaande bunker. Deze raakte zeer licht beschadigd. Het cement was maar tot een diepte van 15 centimeter (!) vernield. De nieuwbouw bunker kreeg ook enkele treffers, zonder ernstige schade aan te richten. Vol trots melde Oberst Peters dat de voltooiing van de bunker niet vertraagd zou worden. Het overgrote deel van de bommen viel buiten het doelgebied. Het gehele duinterrein ten westen en zuiden van de Haringhaven was met bomkraters bedekt. De geallieerden waren geïnstrueerd al het mogelijke te doen om de gemeente te sparen; de meeste bommen vielen te vroeg.
Article in the American WWII Orphans Network Jan 2017
In Oud-IJmuiden waren vele voltreffers in de Noorderkade (o.a. de Gereformeerde Kerk), Prins Hendrikstraat, Kanaal- en Annastraat. Aan de zuidzijde van de vissershaven waren voltreffers in de Trawlerkade, de Middenhavenstraat, Industriestraat, Haringkade en Loggerstraat.
Gaten van vijf meter diepte en tien meter diameter waren in de straten geslagen. Doordat het gebied geheel geëvacueerd was en het een zondag was, zodat er in de industriewijk zeer weinig personen waren, was het aantal burgerslachtoffers in verhouding tot de omvang van het bombardement gering. Acht burgers kwamen om het leven; vijf van hen door een voltreffer op een schuilplaats op de hoek van de Loggerstraat en Haringkade.
De Duitsers telden 17 doden, 24 vermisten en 36 gewonden. In de haven gingen vier Hafenschutzboten, een drijvende Torpedotrager en een Vorpostenboot verloren, terwijl een Hafenschutzboot beschadigd raakte. Twee Schnellboten bevonden zich buiten de bunkers. Door voltreffers explodeerden de aan boord aanwezige torpedo’s, zodat deze zonken. Een koelhuis aan de Trawlerkade kreeg een voltreffer. Dit koelhuis diende door de opslag van vlees, groente en fruit. Een deel van de opgeslagen levensmiddelen ging verloren. In de kelders van vishal A waren springstoffen opgeslagen om bij een eventuele geallieerde landing de haven te kunnen verwoesten.
De vishal werd geraakt en vloog in brand.
Door deze brand tijdig te blussen en af te dammen kon het in de lucht gaan van de springstoffen worden voorkomen.
Despite the many off bombs were the results of the attack disappointing. The German Commander “Festungskommandant” of IJmuiden, Oberst Peters, reported only nine critical hits on existing bunker. This was very slightly damaged. The cement was damaged to a depth of 15 cm. The new bunker also got some hits, without serious damage. Oberst Peters proudly reported that the completion of the bunker not delayed. A lot of bombs fell outside the target area. The entire dune area west and South of the herring port was covered with bomb craters. The allies were instructed to do everything possible to save the commune; most bombs fell too early.
On 2016 we visited the crashsite wit George Dde Vries, George handed us some parts of the plane. Some parts are easily recognizable. Like the exhaust of the engine. A 0.50 ammunition grenade belt, a riveted plate, a switch and some wiring. This means a lot to us and they were temporarily given a place at our showcase house.
If the family visits us in December, they can decide what to do with it, and we were visited by the family in December 2019.
They were deeply impressed with all the material collected from their family. They thought that the found items should remain in my possession, as I had done so much research for this.
A number of items were sent in 2020 to the school where Paul R Scott had followed his training, there they made a shadow board with a photo of the plane and Paul so that he will be remembered there forever.
In Old-IJmuiden were many critical hits at the Northern quay (the reformed church), Prins hendrikstraat, channel and Anna Street. On the South side of the fishing port were critical hits in the Trawler Wharf, the Middenhavenstraat, industriestraat, herring Quay and Logger Street.
Holes of five meters deep and 10 meters in diameter were beaten in the streets. Because the whole area was evacuated and it was a Sunday, so there were very few people in the industrial district, the number of civilian casualties in proportion to the size of the bombardment. Eight civilians were killed; five of them by a direct hit on a shelter on the corner of Quay Street and herring the Logger.
The Germans counted 17 dead, 24 missing and 36 injured. In the port, four port security boats “Hafenschutzboten” were destroyed, one floating Torpedo boat was detroyed and one patrol boat “Vorpostenboot” was lost, while one security boat “Hafenschutzboot” was damaged. Two speed boats “Schnellboten” stood outside the bunkers. By critical hits on board torpedo’s exploded so that it sank. A cold store at the Trawler Wharf got a direct hit. This cool House was used for store meat, fruits and vegetables. Part of the stored food and beverages was lost. In the cellars of fish hall A there were explosives stored so that at a possible Allied landing the port could be destroyed. The fish hall was hit and caught fire.
By put out this fire in a short time it could be prevented that the stored explosives did explode.
See the difference were between the heavy and light bombs
In Londen concludeerde men dat de aanval op de bunkers twee maanden te laat kwam. Sinds het begin van 1943 waren de vorderingen van bunker 2 gevolgd. Eind januari 1944 werd begonnen met het betonnen dak over de ligplaatsen aan te brengen. Een succesvol bombardement had toen nog (waarschijnlijk) zware schade aan kunnen richten of vertraging in de oplevering kunnen veroorzaken. Op 26 maart was het dak gereed en konden de 1.000 ponders, die het enorme betonnen bouwwerk troffen, geen ernstige schade meer toebrengen. De aanval was allesbehalve een succes, een verspilling van tijd, energie, materiaal en mensenlevens.
Geschreven door: Rob van den Nieuwendijk bunkerforum en info toegevoegd door Roger Zoontjens
See the difference were between the heavy and light bombs
In London concluded that the attack on the bunkers came two months to late. Since the beginning of 1943 were the claims of bunker 2 were followed. At the end of January 1944, started with the concrete roof over the moorings. A successful bombardment at that time probably caused heavy damage or delayed the delivery. On March 26, the roof was ready and could stand the 1000 pounders, which these huge construction work, there was no serious damage. The attack was anything but a success, a waste of time, energy, material and human lives.
Written by: Rob van den Nieuwendijk bunkerforum and Re written with added info by Roger Zoontjens
The "Reese Crew"
De bemanning van Reese was een vervangende bemanning. Ze vervingen de eigenlijke "Foster Crew" omdat ze een vrije dag hadden. De Reese Crew bestond uit de volgende bemanningsleden:
| Rank: | Name: | ServiceNr: | Regiment: | Unit: | Nationality: | Age: | Crew position: | Status: |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2nd LT | Halmyth Carrroll Reese | O-672201 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 22 | Pilot | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| Major | William C. Berryman | O-401359 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 29 | Co-pilot | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| Sgt | Paul Raymond Scott | 35662878 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 23 | Radio-operator/ Waist gunner | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| Sgt | Ralph R. Brown | 20802695 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 19 | Bombardier | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| SSgt | Alex E. Sundberg | 39309115 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 26 | Armorar/ Turret gunner | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| Sgt | Donald L. Jacobs | 32551395 | 9th AAF | 453th Bs, 323th Bg | US | 23 | Engineer/ Tail gunner | 26 March 1944 14.48 Hours MIA IJmuiden/Velsen Holland 27 September 1944 KIA on 26 March 1944 |
| Airplane Data: | Discription: |
|---|---|
| Type: | Martin Marauder B-26C-10 |
| Serialnr: | 41-34853 |
| Code: | VT-R |
| Bijnaam/ nickname: | "Toid Boid" --> What means Toid Boid: --> Toid is turd and Boid is bird.-->A bird that shits on the enemy! The Nose art on the plane was a drawing of Jimmy Cariaco, one of Walt Disney's Three Cabelleros, except that he was leaning on a bomb instead of a cane. |
| Luchtmacht/ airforce: | 9th AAF ( Army Arirforce) |
| Bomb Group: | 323rd BG |
| Bomb Sqaudron: | 453 th BS |
| Bijzonderheden: | Witte staart en blauwe punt bij propeller bladen |
| Eerste vecht missie/ first mission | 16 Jully 1943 |
| Totaal aantal missies/ Total missions flown: | 66 |
| Laatste missie / Last Mission: | 26 March 1944 |
| Laatste missie omschrijving / Last mission disciprion: | IJmuiden Holland bombarderen snellboot bunkers , Ymuiden Holland Bombing Penn Boat Harbor. |
| MACR ( Missing Air Crew Report): | 3376 |
Oorspronkelijke crew Toid Boid "Foster Crew"
T-Sgt. Gaston Gerard "Frenchy" Poulin.
Hij werd geboren in St. Joseph de Beauce, provincie Quebec, Canada, en zijn familie verhuisde naar Skowhegan, Maine toen hij nog heel jong was. Hij ging naar de middelbare school in de provincie Quebec, werd volledig tweetalig en speelde hockey en andere sporten. Hij wees een kans af om voor het hockeyteam Boston Bruins uit te proberen om in oktober 1941 lid te worden van de USAAF. Hij werd opgeleid op Lowry Field als wapenmaker. Vervolgens meldde hij zich in de zomer van 1942 op MacDill Field als vrijwilliger om schutter te worden en trainde hij op Tyndall Field, Florida. Hij werd lid van de 323rd Bomb Group, het vluchtechelon van het 453rd Bomb Squadron en vloog in het voorjaar van '43 met kapitein Travis via de zuidelijke route naar de ETO. Hij nam op 17 juli deel aan de eerste 323e missie naar de Abbeyville Marshalling Yards. Eind '43 werd hij bijna voor de krijgsraad gebracht omdat hij zijn broer, Joseph Guy Poulin als staartschutter aan boord van een B26 had geslopen. Joseph was in die tijd een B17-kanonschutter. Zoals u zich wellicht kunt voorstellen, hadden ze meer dan een paar levendige discussies over de relatieve verdiensten van de twee vliegtuigen, de B17 en de B26. Na 50 missies te hebben gevlogen, kwam Gus in mei 1944 met verlof thuis. Toen hij weer aan het werk was, raakte hij gewond toen een stuk luchtafweergeschut zijn helm doorboorde in augustus. Toen Parijs werd bevrijd, werd hij als tolk naar de Franse ondergrondse gestuurd om een neergestorte piloot te bergen. Na zijn herstel bleef hij vliegen tot 19 november, na 71 missies te hebben gevlogen, meestal als boven koepel / schutter.
T-Sgt. Gaston Gerard "Frenchy" Poulin. He was born in St. Joseph de Beauce, Quebec Province, Canada, and his family moved to Skowhegan, Maine when he was very young. He went to high school in Quebec Province, becoming fully bilingual, and playing hockey and other sports. He turned down an opportunity to try out for the Boston Bruins hockey team in order to join the USAAF in October 1941. He was trained at Lowry Field as an armorer. Then at MacDill Field in the summer of 1942, he volunteered to become a gunner and trained at Tyndall Field, Florida. He became a member of the 323rd Bomb Group, 453rd Bomb Squadron flight echelon, and flew to the ETO through the southern route with Captain Travis in the spring of '43.
He participated in the first 323rd mission to the Abbeyville Marshalling Yards on July 17th. In late '43, he was almost court-martialed for sneaking his brother, Joseph Guy Poulin on board a B26 as a tail-gunner. Joseph was a B17 ball turret gunner at the time. As you may imagine, they had more than a few high-spirited discussions on the relative merits of the two airplanes, the B17 and the B26. After flying 50 missions, Gus came home on furlough in May 1944. Returning to duty, he was wounded when a piece of flak pierced his helmet in August. When Paris was liberated, he was sent to the French underground as an interpreter to recover a downed airman. After recuperation, he continued to fly until November 19th, having flown 71 missions, usually as a top turret armorer/gunner.
Gus diende in verschillende vliegtuigen, waaronder 41-34708 VT-J "Miss Safartus Rickenschicker" en 41-31959 VT-S Miss Safartus Rickenschicker 2e, bestuurd door A. W. Satterwhite met bombardier A. J. Baker. Later vloog hij in 41-34853 VT-R "Toid Boid", bestuurd door S. M. Foster, met copiloot M. MacSound, en bombardier E. E. Larkin.
Op 26 maart 1944 had de Foster-bemanning waarschijnlijk een vrije dag, omdat de "Toid Boid" door een rookie-crew (de Reese-crew) was uitgeschakeld voor een maximale inspanning op IJmuiden, Holland.
Ze kregen een voltreffer in het bommenruim en daalden neer bij IJmuiden.
Daarna vloog de Foster-bemanning de meeste van hun missies in vliegtuig # 41-31901 VT-A, mogelijk ook wel "Toid Boid" genoemd.
De schutters bleven bij elkaar tijdens de hun diensten.
Het waren:
radio / kanonnier C. J. Ketchum,
ingenieur / kanonnier V. Rogers, en (later) ingenieur / kanonnier F. P. Dec. Gus ontving het Distinguished Flying Cross, de Air Medal met 10 Oak Leaf Clusters en een Purple Heart.
Gus served in several different planes including 41-34708 VT-J "Miss Safartus Rickenschicker", and 41-31959 VT-S Miss Safartus Rickenschicker 2nd, piloted by A. W. Satterwhite with bombardier A. J. Baker. Later, he flew in 41-34853 VT-R "Toid Boid", piloted by S. M. Foster, with copilot M. MacSound, and bombardier E. E. Larkin. On
March 26th, 1944, the Foster crew probably had the day off, because the "Toid Boid" was taken out by a rookie crew (the Reese crew) on a maximum effort raid on Ijmuiden, Holland. They took a direct hit in the bomb bay and went down near Ijmuiden.After that, the Foster crew flew most of their missions in plane #41-31901 VT-A, possibly also called "Toid Boid".
The gunners stayed together throughout the crew shifts.
They were: radio/gunner C. J. Ketchum, engineer/gunner V. Rogers, and (later) engineer/gunner F. P. Dec. Gus was awarded the Distinguished Flying Cross, the Air Medal with 10 Oak Leaf Clusters, and a Purple Heart.
source: http://www.b26.com/marauderman/gaston_gerard_poulin.htm
Cpt.Foster is overleden, hier kunt u informatie over vinden link:
http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=pv&GRid=6024246
Frank E Larkin (Bombardier)
19-01-2021 informatie ontvangen van de dochter van E.E. Larkin: Peggy Larkin Kelly
Frank E. Larkin keerde na de oorlog terug naar Memphis en trouwde met Misses Larkin. Hij was een katoenmakelaar en had zijn eigen bedrijf.
Hij had 3 kinderen;
Frank E. Larkin, III,
Kathleen Bentley Larkin,
Mary Margaret "Peggy" Larkin.
Helaas had hij een hartaandoening en stierf op 51-jarige leeftijd in 1973 toen Mary Margaret "Peggy" Larkin 13 jaar oud was.
Peggy heeft het plakboek van haar vader. Ze geloofde dat haar broer de foto van de bemanning voor Toid Boyd had gestuurd.
Haar broer diende in het Vietnam-tijdperk van het leger, maar stierf op 63-jarige leeftijd aan kanker.
19-01-2021 informatie ontvangen van de dochter van E.E. Larkin: Peggy Larkin Kelly
Frank E Larkin returned after the war to Memphis and married Misses Larkin.
He was a cotton broker and owned his own business.
He had 3 children;
Frank E. Larkin,III,
Kathleen Bentley Larkin,
Mary Margaret “Peggy” Larkin.
Unfortunately he had heart disease and died at 51 in 1973 when Mary Margaret "Peggy"Larkin wass 13 years old.
Peggy has her Dad's scrapbook. She believed that her brother sent the picture of the crew in front of Toid Boyd.
Her brother served in the Army Vietnam era but passed away at 63 from cancer.
19-01-2021 information received from the Daughter of E.E. Larkin : Peggy Larkin Kelly