De American Campaign Medal werd, op 6 november 1942, door President Franklin D. Roosevelt ingesteld. Het kon worden toegekend voor deelname aan operaties tussen 7 december 1941 en 2 maart 1946. Het duurde echter nog tot 1948 voordat de criteria publiek bekend warden gemaakt. Dit was nadat op 17 december 1947 het eerste exemplaar werd uitgereikt aan General George C. Marshall.

De onderscheiding was ontworpen door Thomas Hudson Jones, maar de achterzijde was al eerder ontworpen door Adolph A. Wienman en is dezelfde als voorkomt op de European- African-Middle Eastern en de Asiatic-Pacific Campaign medailles. Het ontwerp voor het lint werd goedgekeurd op 2 november 1942.

Op de bronzen medaille staan aan de voorzijde een Marine Kruiser en een B-24 bommenwerper met op de voorgrond een zinkende onderzeeboot. De gebouwen op de achtergrond stellen het "Arsenaal van de Democratie" voor. Hierboven staan de woorden "AMERICAN CAMPAIGN". Op de achterzijde staat een Amerikaanse Adelaar tussen de teksten "1941-1945" en "UNITED STATES OF AMERICA".
Het lint is overwegend Oriëntaal Blauw met links en rechts een band met witte-zwarte-scharlaken rode-witte strepen. In het midden bevindt zich een band met zwarte-witte scharlaken rode strepen. De blauwe kleur staat voor de Verenigde Staten en het centrale blauwe, witte en rode deel voor de voortzetting van de verdediging sinds de aanval op Pearl Harbor. De witte en zwarte strepen en de rode en witte strepen symboliseren de Duitse en Japanse vijanden.
Een bronzen ster op het lint stond voor een campagne waarvoor de onderscheiding was verkregen. Voor drie aparte campagnes kon deze worden verkregen en wel voor de Anti onderzeebootstrijd, voor grond gevechten en voor Luchtcampagnes, allen tussen 7 december 1941 en 2 september 1945.
Een eenheid kon ook de onderscheiding krijgen en wel in de vorm van een "streamer"voor op de militaire vlag. In draagvolgorde volgde de onderscheiding direct na de American Defence Medal en juist voor de Asiatic-Pacific Campaign Medal. Voor vrouwelijke militairen die waren gelegerd bij het Woman’s Army Corps diende de medaille te worden gedragen direct na de Woman’s Army Corps Service Medal en juist voor de Asiatic-Pacific Campaign Medal.

De officiële criteria luiden:

A) De American Campaign Medal werd uitgereikt aan personeel dat dienst heft gedaan aan het Amerikaanse Front tussen 7 december 1941 en 2 maart 1946, onder één van de volgende voorwaarden.
(1) Vanwege permanente dienst buiten de landsgrenzen van de Verenigde Staten.
(2) Indien men permanent was geplaatst als bemanning op een schip dat voor een periode van 30 dagen aaneengesloten of 60 dagen met tussenpozen zich op de Oceaan bevond.
(3) Indien men permanent als lid van een vliegtuigbemanning regelmatig vluchten heeft uitgevoerd boven de Oceaan voor een periode van 30 dagen.
(4) Indien men voor een periode van 30 dagen aaneengesloten of 60 dagen met tussenpozen als passagier heft deelgenomen aan één van bovenvernoemde operaties.
(5) Indien men actief in strijd is geweest met een vijand en onderscheiden is, of van de bevelvoerende commandant een bewijs heeft dat daadwerkelijk aan gevechten is deelgenomen.
(6) Binnen de landsgrenzen heft gediend ten bate van bovenvernoemde operaties voor de periode van één jaar.

B) De oostelijke grens van het Amerikaanse theater loopt van de Noordpool, naar het zuiden langs de 75e graad westerlengte tot de 77e graad noorderbreedte, vervolgens zuidoostelijk door de Straat van Davids naar het snijpunt met de 40e graad noorderbreedte en de 35e graad westerlengte, daarna zuidwaarts langs de Meridiaan tot de 10e graad noorderbreedte en weer zuidoostelijk tot het kruispunt met de Equator en de 20e graad westerlengte, dan weer zuidwaarts langs de 20e graad westerlengte tot de Zuidpool. De westelijke grens loopt van de Noordpool, zuidwaarts langs de 141e graad westerlengte naar de oostgrens van Alaska, vervolgens zuidwaarts langs de grens tussen Alaska en de Pacifische Oceaan, dan zuidwaarts langs de 130e graad tot haar kruispunt met de 30e graad noorderbreedte en weer zuidoostelijk tot het kruispunt tussen de Equator en de 100e graad westerlengte tot aan de Zuidpool. Het Amerikaanse theater omvat Noord Amerika (behalve Alaska) en Zuid-Amerika.

De Air Medal werd ingesteld op 11 mei 1942. Op 9 maart 1942 had de Secretary of War voorgesteld om de Air Medal in te stellen als een onderscheiding om te worden uitgereikt aan een ieder die, dienend bij enig onderdeel van het leger van de Verenigde Staten, zich moedig heeft onderscheiden tijdens een vlucht. Het Distinguished Flying Cross gebruiken voor deze omschrijving had deze laatste onderscheiding gedegradeerd aangezien het daarbij om een zeer heldhaftig optreden diende te gaan. De originele institutionele tekst luidde dat de onderscheiding werd toegekend aan “een ieder die, dienend in enig verband bij de Army, Navy, Marine Corps of Coast Guard van de Verenigde Staten, zich sinds 8 september 1939, onderscheid of heeft onderscheiden op een moedige wijze tijdens een vlucht”. Op 11 september 1942 werd deze regel enigszins aangepast door de woorden “in enig verband bij of met de Army”.
De onderscheiding was ontworpen door Walker Hancock, die special hiervoor in tijdelijke militaire dienst was opgenomen bij het G1 War Department op Camp Livingston, Louisiana.

De Air Medal lijkt op een Bronzen Kompasroos met zestien punten en een bloem van een Lis op de bovenste punt, waaraan de ring is bevestigd. De voorzijde draagt een naar beneden aanvallende Amerikaanse Adelaar met in elke klauw een bliksemschicht. De achterzijde draagt een vlakke schijf waarin de naam en rang van de verkrijger kon worden gegraveerd. De ribbon is geheel ultramarijn blauw met twee goudoranje banden van boven naar beneden lopend.

De officiële criteria luiden:
- “De Air Medal wordt uitgereikt aan een ieder die, dienend in enig verband of samen met de strijdkrachten van de Verenigde Staten, zichzelf moedig heeft weten te onderscheiden tijdens een vlucht”.
- “De onderscheiding kan worden verleend voor een als zodanig herkenbare, enkelvoudige actie van grote moed of voor moedig gedrag”.
- “De onderscheiding is bovenal bedoeld voor vliegend personeel, wat betekend dat het vliegen zelf een normaal en regelmatig onderdeel dient te zijn van de dienstuitvoering. Echter kan het ook zijn dat het wordt uitgereikt aan personen, die vanwege hun gevechtsopdrachten regelmatig vliegen, maar niet als passagier, of aan personen die een noemenswaardige bijdrage leverden tijdens een vlucht, maar normaliter niet tot de bemanning behoort. Deze personen dienen dan wel een heel belangrijke bijdrage te hebben gehad in de uit te voeren missie. Voorbeelden hiervan kunnen mensen zijn die tijdens een gezamenlijke lucht/land operatie meevliegen, direct betrokken zijn bij een luchtlandingsoperatie of bij het begeleiden van gevechtsoperaties. De mate van moedig gedrag bepaald of de bijdrage aan dergelijke acties, op een niveau gelijk of lager aan dat van Brigade-niveau, in aanmerking komen voor de Air Medal. De Air Medal wordt niet verleend aan personen die luchttransport slechts gebruiken om tijdens ene gevechtssituatie slechts van het ene punt naar het andere punt te worden getransporteerd.”

Elke verdere uitreiking na de eerste Air Medal komt in de vorm van een Bronzen Eikenloof (US Army, US Army Air Force), of Gouden Ster (US Navy, US Coast Guard en US Navy Marines Corps) welke dient te worden gedragen op de ribbon. Elke vijfde Bronzen Eikenloof of Gouden Ster werd uitgereikt als een Zilveren Eikenloof of Zilveren Ster. De US Army en Navy reikten ook zogenaamde “V” spelden uit (Valour Device) welke aangaven dat de Air Medal was verkregen bij een actie die speciale heldendom vereiste.

De "World War II Victory Medal" werd ingesteld door het Amerikaanse Congres op 6 juli 1945 volgens Public Law 135, 79th Congress, ter herinnering aan een ieder van de Amerikaanse krijgsmacht, inclusief leden van de krijgsmacht van de Filippijnen, die gediend hadden als actief militair of als reservist tussen 7 december 1941 en 31 december 1946.

Aanvankelijk werd de onderscheiding alleen als een 'ribbon' ingsteld en kreeg het de naam "Victory Ribbon". In 1946 werd echter een medaille toegevoegd als de "World War Two Victory Medal".

De onderscheiding bestaat uit een bronzen medaille met een doorsnede van 3,5 cm en werd ontworpen door Mr. Thomas H. Jones. Het ontwerp werd goedgekeurd op 5 februari 1946. Aan de voorzijde van de medaille wordt de godin van de vrijheid "Nike" afgebeeld, kijkend naar de opganande zon en met een gebroken zwaard, de gebroken macht van de As-landen voorstellend. Onder haar rechter voet is de helm van de god "Ajax" afgebeeld, het einde van de strijd voorstellend. Achter haar is een zonsopgang afgebeeld, voorstellend het aanbreken van de vrede. Naast haar afbeelding is de tekst "WORLD WAR II" aangebracht.
Op de achterzijde is de "Four Freedoms" tekst "FREEDOM FROM FEAR AND WANT" en "FREEDOM OF SPEECH AND RELIGION" afgebeeld, zoals uitgesproken door President Roosevelt en geschieden door een palmtak. Eromheen zijn de tekst "UNITED STATES OF AMERICA" en de jaartallen "1941 - 1945" aangebracht.

Het 3,5 cm brede lint toont aan de zijkanten een 0,9 cm brede, veelkleurige regenboog, afgeleid van de Geallieerde "World War I Victory Medal". De binnenband in rood stelt het verspilde bloed van de militairen voor. De smalle witte lijnen tussen de rode band en de regenboogbanden vertegenwoordigen de stralen van hoop.

Voor militaire eenheden is een vaan uitgebracht welke alleen voordt gebruikt door de U.S. Navy en de U.S. Marine Corps.

Formeel is er geen vastgestelde diensttijd welke een militair moest hebben voldaan om de onderscheiding te kunnen ontvangen. Omdat door President Truman werd vastgesteld dat de vijandigheden pas op 31 december 1946 waren verlopen, kan het voorkomen dat militairen de onderscheiding ontvingen zonder dat zij aan enige vijandigheden hadden deelgenomen en zelfs indien zij pas na 8 mei 1945 in dienst kwamen

De "Prisoner of War Medal" werd ingesteld door President Ronald Reagan op 8 november 1985. He kan worden toegekend aan een ieder die na 5 april 1917 in krijgsgevangenschap raakte tijdens een actie tegenover een vijand van de Verenigde Staten, tijdens een conflict met een vijandelijke gewapende eenheid of tijdens een conflict samen met een bevriende natie tegenover een gewapende vijand, waarbij de Verenigde Staten zelf geen deelnemende partij was. Daarnaast kon door een wijziging in 2010 de op dat moment dienende Secretary, bepalen of gevangenneming tijdens een conflict vergelijkbaar met de in de regels genoemde redenen een verlening mogelijk maakt. Als voorwaarde diende de gevengen genome persoon zich tijdens gevangenschap wel eervol te hebben grdragen. Tevens kan de onderscheiding posthuum worden toegekend en overhandigd aan nabestaanden.

De medaille zelf kan maar één keer worden overhandigd. In aanvullende gevallen wordt een volgende medaille toegekend in de vorm van een ster, te dragen op het lint van de medaille.

De "Prisoner of War Medal" werd ontworpen door Jay C. Morris van het "United States Army Institute of Heraldry". De bronskleurige medaille draagt aan de voorzijde een Amerikaanse Zeearend met open vouwende vleugels, gevangen in een cirkel van prikkeldraad. De vogel stelt zowel de Verenigde Staten als de individuele krijgsgevangene voor. De achterzijde draagt de tekst "AWARDED TO" aan de bovenzijde en "FOR HONORABLE SERVICE WHILE A PRISONER OF WAR" net onder het midden, boven een schild met de "Coat of Arms of the United States". Hieronder is de tekst "UNITED STATES OF AMERICA" aangebracht. Op de vlakke ruimte tussen de twee bovenste teksten kan de naam van de ontvanger worden gegraveerd.

Het lint bestaat uit een centrale zwarte band, de hopeloze situatie van een krijgsgevangene voorstellend, met witte randen, hoop voorstellend. Aan beide zijkanten is dit afgezet met de kleuren rood-wit-blauw, de Verenigde Staten voorstellend, waarbij de rode band aan de buitenzijde staat.

De Bronze Star Medal werd officieel ingesteld via Executive Order 9419 op 4 februari 1944. Het idee kwam van Colonel Russell P. "Red" Reeder in 1943. Hij opperde het idee dat het goed was voor het moreel van de militairen als er een onderscheiding was die kon worden toegekend door Captains van een compagnie of batterij aan het onder hen dienende personeel. Colonel Reeder beschouwde deze onderscheiding als de "grondversie" van de Air Medal en stelde dan ook voor hem de "Ground Medal" te noemen. Aanvankelijk werd de onderscheiding ingesteld bij de U.S. Navy om grond- en scheepspersoneel voor heldendom of verdienste te belonen. Om onduidelijke redenen kwam de instelling ervan echter niet van de grond. Het idee werd echter opgepakt door General George C. Marshall die op 3 februari 1944 een memorandum hierover zond aan President Franklin D. Roosevelt. Roosevelt nam het idee direct over.

De onderscheiding kan worden toegekend aan een ieder die, dienend binnen of samen met het leger van de Verenigde Staten na 6 december 1941, zichzelf heeft onderscheiden door heldhaftig of verdienstelijk optreden tijdens de uitvoering van de dienst, niet deelnemend aan een luchtoperatie, in verband met militaire operaties tegen een gewapende vijand of verwikkeld in een gewapend conflict waarbij de Verenigde Staten geen deelnemende partij is. De onderscheiding kan worden verkregen voor acties zoals omschreven, die niet in aanmerking komen voor de Silver Star. De Bronze Star kan worden verleend voor verdienste of verdienstelijke uitvoering van de dienst ter erkenning van enkelvoudige acties van verdienste of verdienstelijk optreden, in een lagere graad dan waarvoor de Legion of Merit kan worden verkregen. In september 1947 werd de mogelijkheid tot verlening uitgebreid. Het kon vanaf dan ook worden verleend aan een ieder lid van het Amerikaanse Leger die na 6 december 1941 werd vernoemd in orders of een certificaat hadden verkregen voor uitzonderlijke dienst in grondgevechten tegen een gewapende vijand tussen 7 december 1941 en 2 september 1945 of wiens verdienste kon worden aangetoond middels documenten gedateerd voor 1 juli 1947. Hierdoor kon ook de verlening van de Combat Infantryman Badge en de Combat Medical Badge als zodanig beschouwd worden.
De Bronze Star kan door veteranen en nabestaanden worden aangevraagd. Militairen die deelnamen aan de strijd op de Filippijnen tussen 7 december 1941 en 10 mei 1942 kunnen de onderscheiding krijgen indien hun actie was uitgevoerd op Luzon, Bataan of bij de havenverdediging van Corregidor en het recht hadden op de Filippijnse Presidential Unit Citation. Militairen die in het begin van de Tweede Wereldoorlog het Purple Heart hadden ontvangen wegens verdienste of belangrijk optreden kregen in sommige gevallen de Bronze Star ter vervanging indien de verlening van het Purple Heart vooral vanwege die verdienste was geweest in plaats van voor verwonding.
Vanwege de regel dat een ieder militair die met of in het Amerikaanse leger strijde, houdt in dat ook buitenlandse militairen kunnen worden onderscheiden.

De Bronze Star werd ontworpen door Rudolf Freund, een medewerker van Bailey, Banks and Biddle die ook de Silver Star had ontworpen. De onderscheiding meet 38 mm (1,5 inch) in doorsnede. In het midden bevindt zich een bronzen ster met een doorsnede van 4,8 mm (3/16 inch). Alle stralen in het midden van beide sterren lopen in elkaar over. De achterzijde draagt de inscriptie "HEROIC OR MERITIOUS ACHIEVEMENT" en heeft ruimte om de naam van de ontvanger te laten graveren.

De medaille is met een rechthoekige metalen lus, met afgeronde hoeken, opgehangen aan het lint. Het lint is 35 mm (1 3/8 inch) breed. Links en rechts bevindt zich een 1mm (1/32 inch) brede witte band, gevolgd naar binnen aan beide zijden een scarlet, 14mm (9/16inch) brede band. In het midden bevindt zich een 3 mm (1/8inch) brede streep in ultramarine blauw, geflankeerd door twee witte, 1mm(1/32inch) brede banden.

Bij meervoudige verleningen, wordt iedere volgende onderscheiding getoond door een bronzen eikenloof (US Army, Air Corps en Air Force) of een gouden ster (US Navy, Marines en Coast Guard). Voor iedere vijfde verlening werden de bronzen en gouden vervangen door een zilveren eikenloof of ster. Een bronzen "V" voor "Valor" kan worden verleend indien de Bronze Star was verleend voor een actie van heldenmoed in gevecht, waarmee het zich onderscheidde van die welke verleend waren voor verdienstelijkheid. Deze "V" werd in 1945 ingevoerd. De actie hiervoor diende wel van grote significante waarde te zijn. Er mag maar één "V" op het lint worden gedragen.

De Distinguished Unit Citation werd ingesteld door een uitvoeringsorder No. 9075, op 26 februari 1942. Deze order maakte het voor de Secretary of War mogelijk om namens de President van de Verenigde Staten aan eenheden van het Amerikaanse leger en hun bondgenoten een onderscheiding uit te reiken voor heldendom tegenover een gewapende vijand vanaf 7 december 1941. De eenheid moet een dusdanige moed, vastberadenheid en corpsgeest tentoonspreiden onder extreem zware en gevaarlijke situaties, wat hen duidelijk boven die van met hen samen strijdende eenheden tilt. Deze actie moest gelijkwaardig zijn aan dat waarvoor een individu in aanmerking kwam voor het Distinguished Service Cross.
Het ontwerp werd goedgekeurd op 30 mei 1942. Het borstlint mag worden gedragen door alle leden van de eenheid en wordt alleen als een individuele onderscheiding beschouwd voor diegenen die deelnamen aan de geciteerde actie. Andere leden mogen de onderscheiding alleen dragen indien ze zijn ingedeeld bij de betreffende eenheid. Het lintje is marine blauw gekleurd en wordt omgeven door een goudkleurig frame van laurierbladeren. De vlag van de eenheid mag worden versierd met een lint in de kleuren van de onderscheiding
De onderscheiding werd op 3 november 1966 gewijzigd in Presidential Unit Citation en kan nog steeds worden verkregen voor acties in het verleden.

De Combat Infantry Badge (CIB)werd ingesteld op 11 november 1943 door het Amerikaanse War Department. Het werd verleend aan infanteristen die, na 6 december 1941, waren betrokken bij een grondgevecht als lid van een regiment of kleinere eenheid. De onderscheidingen werden verleend door bevelhebbers van infanterie divisies, regimenten en bataljons

Achtergrond:
De eerste Parachute badge werd ontworpen gedurende de Tweede Wereldoorlog door Captain William P. Yarborough (later Lieutenant General) van het 501st Parachute Batallion. Zijn missie was het verkrijgen van een passende parachutisten badge die zowel de goedkeuring moest krijgen van het Oorlogsministerie als ook van de commandant van het 501st Parachute Batallion. Hij kreeg de volledige medewerking van zijn commandant Major Miley en ook van het hoofd van de Infanterie. Nadat zijn ontwerp was goedgekeurd verschenen er binnen afzienbare tijd op 14 maart 1941 350 badges, geproduceerd door Bailey, Banks & Biddle Company uit Philadelphia, in handen van de commandant van het 501st Parachute Battalion.

Beschrijving:
Een geoxideerde zilveren badge van 1 13/64 inches (3,05 cm) hoog en 1 1/2 inches (3,81 cm) breed, inhoudend een opengeslagen parachute met aan de ene en aan de andere kant een gestileerde vleugel die beide naar binnen buigen.
Symboliek: de vleugels beelden een vlucht uit die samen met de opengeklapte parachute de individuele bekwaamheid en de kwalificatie van het parachutespringen symboliseren.

Criteria:
De badge werd verdiend door een ieder die met tevredenheid de voorgeschreven testen van bekwaamheid had afgelegd die toegewezen en verbonden zijn met de luchtlandingstroepen of de afdeling van de luchtlandingstroepen van de infanterie school; of hebben deelgenomen aan op zijn minst een parachute gevechtssprong.

Sterren vertegenwoordigen een gevechtssprong en werden onofficieel gedragen op de vleugels en de parachute gedurende de Tweede Wereldoorlog en een periode daarna. De kleine sterren werden aan de badge toegeëigend en er boven op geplaatst. Ze duiden de gevechtssprongen als volgt aan:

Één gevechtssprong : Een bronzen ster op de tuiglijnen 3/16 inch (0,48 cm)
onder het parachutescherm.
Twee gevechtssprongen : Een bronzen ster bij de basis van beide vleugels.
Drie gevechtssprongen : Een bronzen ster bij de basis van beide vleugels en een bronzen ster op de tuiglijnen 3/16 inch (0,48 cm)
Vier gevechtssprongen : Twee bronzen sterren bij de basis van beide vleugels.
Vijf gevechtssprongen : Een gouden ster op de tuiglijnen 5/16 inch (0,79 cm)

De Parachutist Badge werd formeel goed gekeurd op 10 maart 1941. Sterren vertegenwoordigen de deelname in een gevechtssprong en werden onofficieel gedragen op de vleugels en de parachute gedurende de Tweede Wereldoorlog en een periode daarna, totdat ze werden goedgekeurd door het Hoofdkwartier en het Oorlogsministerie op 14 december 1983.